Pozitivist doğası gereği ana akım iktisat ekonomik eylemi, sosyal olanı tümüyle dışlamak suretiyle neoklasik kuramların ışığında analize tabii tutulabilecek bir fenomen olarak algılamaktadır. Ana akımın otomatik bir reflekse dönüşen bu bakışı, tam rekabet ve serbest piyasa koşulları varsayımları altında tüm dünyada uygulanan iktisat politikalarında hâkim paradigma olarak konumlanmıĢtır. Söz konusu refleksin fenomenolojik bir niteliğe sahip olduğunu söylemekte abartı sayılmamalıdır. Neden yaptığımızı bilmediğimiz ama süregelen birtakım alışkanlıklar neticesinde neredeyse alışkanlıklara dönüştürdüğümüz eylemler için kullanılan fenomen, iktisadi karar alıcıların neoklasik ön kabullerini nitelendirmek için kullanılabilecek çok yerinde bir kavram olarak karşımızda durmaktadır.