İlk çağlardan itibaren insanoğlu, varoluşunun gayesini ve bilgisini sorgulamış; varlık, beden ve ruh üzerine düşünmüş; hem dünyayı hem bireyselliğini kendi varoluşu ve dünyayla kurduğu ilişki üzerinden yorumlamaya çalışmıştır. Özellikle filozofların varlık, varoluş ve varoluş alanları üzerine düşünmeleri, tartışmaları ve bu konuda düşünce sistemleri, kavramlar ve kuramlar geliştirmeleri felsefi söylemlerin temelini oluşturmuştur. Varlığın "ne"liği ve "nasıl"lığı, varoluşun imkânlarına dair sorunsallar, ben ve öteki ilişkisi edebî eserlerde de tematik bağlamda yansımasını bulmuştur.