Ülkeler arası ticaretin artması ile birlikte gelişen rekabet ortamında tedarik zincirleri, "karşılaştırmalı üstünlükler" teorisi uyarınca zincirin her bir parçasının en etkin ve verimli olarak temin edilebileceği coğrafyalara doğru yayılmıştır. Ancak artan rekabet ve teknolojik gelişmeler birçok kurumu aynı kaynağı kullanmaya zorunlu kılmıştır. İktisadın temel öngörüsü olarak "ihtiyaçların sınırsız, kaynakların ise kısıtlı olması" nedeniyle söz konusu kaynaklara erişim ve bunun sürdürülebilirliğinin sağlanması stratejik önem kazanmış, kurumlar "kaynak bağımlılığı" yaklaşımıyla tedarik zincirlerini başlangıç noktasından son müşteriye erişinceye kadar optimize etmek zorunda kalmıştır.