Kamu hizmetlerinin devlet tarafından yerine getirilmesi gerektiğine ilişkin anlayış, yerine getirilmesi gereken kamu hizmetlerinin artması ve vatandaş odaklılık anlayışı çerçevesinde bireylerin kamu hizmetleri konusunda beklentilerinin yükselmesiyle terk edilmeye başlanmıştır. Bu sebeple hem vatandaşın bizzat, hem de sivil toplum kuruluşları eliyle kamu hizmetlerine katılması olağan ve istenen bir durum olmaya başlamıştır. Günümüzde artık sivil toplum kuruluşları, devletin temel görevi sayılan alanların dışında, neredeyse tamamında devlete yardımcı bir güç olarak bulunmaktadır. Türkiye'de sivil toplum kuruluşları vakıf, dernek, sendika ve meslek kuruluşları olarak kendisini gösterirler. Sivil toplum kuruluşlarının kamu hizmetlerine katılması yeni bir uygulama gibi görülse de aslında vakıfların geçmişte aktif ve yoğun bir şekilde kamu hizmetlerine katıldığı görülmektedir. Osmanlı Devleti döneminde neredeyse bütün kamu hizmetleri vakıflar eliyle görülmüş ve gerek vakıf kuranlar gerekse vakıflardan doğrudan veya dolaylı olarak yararlananlar bu durumdan memnun olmuşlardır. Bu memnuniyet, vakıf sisteminin yüzyıllar boyuncu yaşamasına vesile olmuştur. Zaten vakfedenlerin en büyük amacı da yaptıkları kamu hizmeti mahiyetindeki hayır işinin kıyamete kadar yaşamasıdır. Kitapta, sivil toplum kuruluşlarından genel olarak bahsedildikten sonra, özellikle vakıflarla ilgili olarak "Osmanlı Devleti uygulamaları ile yeni vakıf hukuku birlikte kıyaslanıp değerlendirilmiş, Vakıf Türleri, Vakfın Kurulması, Vakıflarla İlgili Bazı Dava Türleri, Vakıfta Amaç Değişikliği, Vakfın Organları, Vakıfların Denetimi, Vakıfların Mali İşlem ve Gelirleri, Vakıflar ve Terörün Finansmanı, Vakıflar ve Vergi, Vakıfların Uluslararası Faaliyetleri ve Üst Kuruluşlara Katılması, Vakıfların Sona Ermesi" konularına ayrı bölümler halinde yer verilmiştir.