Son birkaç yüzyıldır, hukuk ve politika ilişkisi çoğunlukla hukukun, politikanın aracı olduğu gerçeği üzerinden bir sorun alanı haline getirilmekte ve tartışılmaktadır. Bu durum, son yıllarda, Ülkemizde sıklıkla duyduğumuz "hukukun ya da yargının siyasallaşması", "siyasetin hukuka ya da yargıya müdahalesi" gibi kavramlarla ifade edilmektedir. İnsanoğlu iki dünya savaşı yaşadıktan sonra, bu ilişkide hukukun yanında olmaya, politikayı hukuka araç kılmaya karar verdi ve hukuk devleti kavramını keşfetti. Böylece hukuku siyasete egemen kılmak [istiyordu, ancak] reel politik aynı minval üzere işlemedi. Hukuk, bugün hala yerel parlamentolar tarafından, siyasetin gölgesinde, ideolojiler çatışması ekseninde yapılmaktadır. Özetle, hukukun üstün kılınması yönündeki çabaların başarıya ulaşmış, siyasetin direncini kırabilmiş olduğu söylenemez. Türkiye'de, hatta bu nitelik ve boyutta Dünya'da ilk olan bu çalışmada bu hususlara da değinilecek olmakla birlikte, asıl ilgi, politikanın nasıl olup da hukuka araç yapılabileceği ve amacına hizmet eden bir hukukun oluşumuna hizmet edebileceği konusu üzerinde olacaktır. Bir başka söyleyişle, hukuk yapımı konusu ana temayı oluşturacaktır. Buna göre, bu çalışma hukukun, medeni bir toplumda insan eliyle, ideal tarzda nasıl yapılabileceği, yani bizi iyi ve doğru hukuka ulaştıracak yol, yöntem ve araçların neler olduğu, olabileceği hususunun tartışılmasına hasredilmiş olmaktadır.