20. yüzyılın başlarından itibaren, kültürün bir endüstriye dönüşmesiyle birlikte, fikir ve sanat eserlerinin çevresinde oluşan ekonomik hareketlilik hızla artmıştır. 2017 yılında Türkiye-Avrupa Eğitim ve Bilimsel Araştırmalar Vakfı (TAVAK) tarafından yayımlanan bir rapora göre, kültür endüstrisi 125 milyar lira ile Türkiye'nin gayri safi milli hasılasının %6,4'ünü oluşturmaktadır1 . Ülke ekonomisi açısından bu denli önem arz eden bir alanda güçlü bir hukuki korumaya ihtiyaç olduğu yadsınamaz. Türk hukuku açısından bu korumayı sağlayacak temel düzenleme 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'dur